W najbliższą niedzielę pułtuscy katolicy mogą wrócić do tradycji

17:24, 04.02.2021 J.K Aktualizacja: 17:27, 04.02.2021

Skomentuj

Fot. facebook.com/Tradycja-Katolicka-Pułtusk

Do 1970 roku Msza Święta w Kościele katolickim wyglądała zupełnie inaczej niż dziś. Ale w kościele pw. św. Piotra i Pawła w Pułtusku, można "wrócić do korzeni". Po raz kolejny zostanie odprawiona Msza Święta rytu trydenckiego.

W połowie XX wieku coraz częściej rozlegały się głosy o potrzebie zastąpienia w kościołach łaciny językami narodowymi. Tematykę tę podjął Sobór Watykański II i w nakazał przeprowadzenie reformy liturgicznej. Dokonał jej Paweł VI, ogłaszając 3 kwietnia 1969 konstytucję apostolską „Missale Romanum”, która wprowadziła stosowany obecnie rytuał Mszy św. Zmiany miały na celu z jednej strony przybliżenie jej do ludu Bożego, m.in. przez szerokie wprowadzenie języków narodowych, z drugiej zaś, otwarcie się na ekumenizm.

W Polsce od 1970 roku m.in. „odwrócono” kapłana ku ludowi, wprowadzono język polski oraz dwa czytania przed Ewangelią w niedziele i święta - ze Starego i Nowego Testamentu

Msza trydencka składa się z dwóch części: Mszy katechumenów i Mszy wiernych.

Msza katechumenów to modlitwy u stopni ołtarza, liturgia słowa, kazanie i wyznanie wiary. Msza wiernych to ofiarowanie, Kanon, Komunia Święta i obrzędy zakończenia. Wierni o wiele więcej czasu spędzają na Mszy w postawie klęczącej. Tradycyjna przez wieki Msza trydencka uwypukla aspekt Ofiary, co widać np. w ustawieniu krucyfiksu w centralnym miejscu ołtarza, a Msza Święta jest "uobecnieniem" Ofiary krzyżowej Chrystusa, która dokonuje się sakramentalnie na słowa kapłana w Przeistoczeniu. Kulminacyjnym punktem Mszy trydenckiej jest Przeistoczenie. W tej formie Mszy dostrzegamy podkreślenie roli kapłana jako ofiarnika. Nie ma też koncelebry (poza Mszą święceń kapłańskich).

Msza trydencka pod wieloma względami różni się od obecnej Mszy posoborowej — choćby większą liczbą gestów kapłana, stosowaniem języka łacińskiego czy ciszą — ale każda z tych różnic wynika z jej bardziej duchowego i kontemplatywnego charakteru.