Mazowieckie. Skansen w Wiączeminie Polskim zaprasza na buraczane powidła i muzykę do tańca

"Spróbujemy potraw z kuchni Olendrów oraz starych odmian ziemniaków uprawianych na naszym poletku edukacyjnym" - zaprasza na "Powidlarnię 2025" skansen w Wiączeminie Polskim, który jest oddziałem Muzeum Mazowieckiego w Płocku. Impreza, której towarzyszyć będzie kiermasz produktów regionalnych, tradycyjnych i ekologicznych, rozpocznie się w niedzielę, 12 października, w południe i potrwa do wieczora.

Jak smakują powidła z buraków cukrowych dawniej wyrabiane przez Olendrów będzie można dowiedzieć się podczas "Powidlarni 2025", którą w niedzielę, 12 października, organizuje Skansen Osadnictwa Nadwiślańskiego w Wiączeminie Polskim. W programie imprezy będą także warsztaty rzemieślnicze i muzyka do tańca.

Jak zapowiada placówka, w ramach wydarzenia odbędą się także pokazy i warsztaty, w tym przędzenia na kołowrotku, tkackie, hafciarskie, garncarskie i stolarskie, a także wyplatania jesiennych wianków dekoracyjnych i tworzenia woreczków z lawendą; zaplanowano również koncert z muzyką do tańca w wykonaniu zespołu Wowakin, Niny Kodorskiej i Marty Maślanki, w tym z utworami filmowego serialu "1670".

- Okolice Wiączemina Polskiego, gdzie kiedyś osiedlali się Olendrzy, słyną z produkcji powideł z buraków cukrowych. Podczas powidlarnianego wydarzenia, które organizuje skansen, będzie można zobaczyć, jak dawniej wytwarzano te bardzo smaczne przetwory z buraków cukrowych. I oczywiście będzie można też ich posmakować - powiedziała w czwartek PAP Milena Kolibczyńska z płockiego Muzeum Mazowieckiego. Jak przypomniała, tradycyjne buraczane powidła były wyrabiane przez Olendrów w różnych odmianach, w tym jako rzadkie, ale też zagęszczane dodatkami np. dyni czy jabłek.

Skansen Osadnictwa Nadwiślańskiego w Wiączeminie Polskim położony jest na lewym brzegu Wisły, około 25 km od Płocka, pośród pól, łąk i lasów łęgowych, w Nadwiślańskim Obszarze Krajobrazu Chronionego, który graniczy z obszarem Natura 2000.

Placówka opowiada m.in. o historii Olendrów, czyli przybyszów z dawnych Niderlandów, Fryzji i Flandrii, którzy od XVI wieku osiedlali się w Polsce wzdłuż Wisły, od Żuław po Mazowsze. W tym czasie powstało tam około 1,5 tys. osad i wsi, które Olendrzy zamieszkiwali razem z osadnikami niemieckimi i ludnością polską. Tak było do przełomu lat 40. i 50. XX wieku, po czym większość Olendrów wyemigrowała do Niemiec, USA i Kanady.

Do Wiączemina Polskiego Olendrzy przybyli w połowie XVIII wieku. Osiedlali się wtedy również na drugim brzegu Wisły, aż po okolice Warszawy. Osuszali podmokłe tereny, karczując lasy, budując kanały i zbiorniki retencyjne. Zajmowali się przede wszystkim rolnictwem i sadownictwem, a także rzemiosłem, głównie tkactwem i stolarstwem.

Na terenie Skansenu Osadnictwa Nadwiślańskiego w Wiączeminie Polskim znajdują się m.in. przykłady oryginalnej olenderskiej architektury, jak np. jednobudynkowy tzw. Langhoff, łączący część mieszkalną ze stodołą i oborą, który został przeniesiony z miejscowości Kępa Karolińska oraz pochodzący z miejscowości Białobrzegi zespół obiektów, składający się z budynku mieszkalnego, stodoły oraz powidlarni, służącej także jako suszarnia owoców. Jest też kościół z 1935 r., szkoła z 1901 r. oraz cmentarz z drugiej połowy XIX wieku.

Częścią skansenu w Wiączeminie Polskim będzie też pochodzący z 1864 r. zbór mennonitów w niedalekim Nowym Wymyślu, którego renowacja ma zakończyć się w połowie 2026 r. Po odnowieniu zabytkowy ceglany budynek na kamiennej podmurówce będzie miejscem przeznaczonym na wystawy, wykłady i warsztaty edukacyjne oraz koncerty. (PAP)

mb/ aszw/