Zaskakujące zmiany w Nadbużańskim Parku! Sprawdź, co się zmienia!

Radni Sejmiku Mazowieckiego przyjęli ważną uchwałę dotyczącą ochrony Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego im. Wojciecha Bogumiła Jastrzębowskiego, którego obszar dotyczy też powiatu pułtuskiego.

Uchwała definiuje cele ochrony oraz wprowadza istotne obostrzenia dotyczące działań mogących wpłynąć negatywnie na środowisko.

Cele ochrony przyrody i krajobrazu

Wśród priorytetów ochrony znalazły się:

• zachowanie swobodnie meandrującej rzeki Bug i jej doliny,
• ochrona dużych kompleksów leśnych i rzadkich gatunków roślin,
• ochrona unikalnych muraw psammofilnych, kserotermicznych i łęgów nadrzecznych.

Z punktu widzenia krajobrazu kluczowe jest utrzymanie tradycyjnego rolniczego charakteru terenów oraz naturalnych form erozyjnych, takich jak wysokie skarpy i wydmy.

Zakazy i ograniczenia

Nowe regulacje obejmują m.in.:

• zakaz niszczenia zadrzewień,
• ograniczenie pozyskiwania torfu i minerałów,
• zakaz organizowania rajdów motorowych i korzystania z łodzi motorowych.

Przyjęte przepisy mają na celu minimalizację negatywnego wpływu działalności człowieka na cenne ekosystemy tego obszaru.

Nadbużański Park Krajobrazowy – fakty i liczby

Park wraz z otuliną zajmuje powierzchnię ponad 112 tys. ha, a sam obszar chroniony liczy ponad 73 tys. ha. Leży na terenie wielu gmin Mazowsza, w tym gminy Pułtusk oraz Pokrzywnica w powiecie pułtuskim.

Działania na rzecz ochrony krajobrazu

Nowe uchwały dotyczą również Nasielsko-Karniewskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Regulacje obejmują m.in. ochronę śródleśnych torfowisk, polan i mokradeł oraz przeciwdziałanie zarastaniu łąk. W tym:

• utrzymanie ciągłości i trwałości ekosystemów leśnych i niedopuszczanie do ich nadmiernego użytkowania,
• pozostawianie drzew o charakterze pomnikowym, przestojów, drzew dziuplastych oraz części drzew obumarłych aż do całkowitego ich rozkładu,
• zwiększanie pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych, a także tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem możliwości migracji dużych ssaków,
• zachowanie i utrzymywanie w stanie zbliżonym do naturalnego istniejących śródleśnych cieków, mokradeł, polan, torfowisk, wrzosowisk oraz muraw napiaskowych i niedopuszczanie do ich nadmiernego wykorzystania dla celów produkcji roślinnej lub sukcesji,
• ochrona stanowisk chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów,
• przeciwdziałanie zarastaniu łąk, pastwisk i torfowisk,
• prowadzenie zabiegów agrotechnicznych zgodnie z wymogami zbiorowisk i zasiedlających je gatunków fauny, zwłaszcza ptaków (odpowiednie terminy, częstotliwość i techniki koszenia), w tym powrót do tradycyjnego użytkowania (koszenie ręczne),
• preferowanie ochrony roślin metodami biologicznymi,
• wykorzystanie lasów do celów rekreacyjno-krajoznawczych i edukacyjnych.