Pułtuszczanin udatnie fałszował 20 złotówki

W lutym 1932 roku w prasie polskiej głośno zrobiło się o młodym mieszkańcu powiatu pułtuskiego.

Tyle tylko, że w… kronice kryminalnej!

W powiecie pułtuskim pojawiły się fałszywe banknoty dwudziestozłotowe podrobione jak określono „tak udatnie, że z trudem można je było odróżnić od prawdziwych”.

Śledztwo doprowadziło do mieszkańca wsi Mieszki – Pogorzele gminy Winnica, 15-letniego Henryka Kazimierowskiego, chłopaka jak określono „zdolnego, sprytnego, o którym utrzymywała się opinia, że daleko zajdzie”.

Poszukiwania artefaktów związanych z wytwarzaniem banknotów nie dały rezultatu, jednak znaleziono list Henryka do brata, urzędnika zamieszkałego w Grodzisku pod Warszawą. Młody człowiek zawiadomił brata, że udało mu się podrobić własnoręcznie kilka banknotów dwudziestozłotowych.

Interesująca była metoda pozyskiwania banknotów przez ich twórcę.

„Młodociany fałszerz okazał się prawdziwym geniuszem w swym dziele".

Brał sobie za wzór prawdziwy banknot i na zwykłym papierze podrabiał go za pomocą kredek i farb tak dokładnie, że trudno było gołym okiem odróżnić fałszywy od prawdziwego. Nawet znak wodny potrafił podrobić, posługując się prymitywnym i pomysłowym sposobem. Rysunek znaku wodnego rzeźbił w drzewie, woskował i odbijał na wykonanym przez siebie banknocie.

Geniusz ów został aresztowany u swego brata w Warszawie i oddany pod dozór rodziców”.