Niezwykła historia kościoła w Zatorach

Podczas I wojny światowej, w 1915 roku, całkowitemu zniszczeniu uległ murowany kościół w Zatorach w powiecie pułtuskim.

A że:

„ludność, zwłaszcza wiejska bez kościołów istnieć nie może”

już w miesiąc po zakończeniu działań wojennych w parafii stanął nowy kościół.

O tym wydarzeniu poinformował czytelników Tygodnik Ilustrowany nr 57 z lipca 1919 roku.

„Dzięki jednak zapobiegliwości administracyi Zatorskich dóbr radziwiłłowskich, energii miejscowego proboszcza i pomysłowości twórczej architekta Łukasza Wolskiego, stanął w Zatorach kościół nowy”.

Na materiał budowlany użyto przeważnie drzewa z okopów oraz ze „skoszonego przez granaty lasu”. Na ścianach położono „niekorowaną sośninę ze świerczyną”, a dach pokryto staropolską strzechą. Wnętrze ozdobiono kolorowymi kilimami, a okna wycinankami z papieru.

[FOTORELACJA]864[/FOTORELACJA]

Ołtarz, ambonę i figurę Maryi przeniesiono ze zniszczonej budowli.

„Najcenniejszą jednak pamiątką (...) zostaną w tym skromnym polskim kościółku wiejskim świeczniki w ołtarzu zrobione z cylindrycznych baniek szrapnelowych i otoczony festonami, misternie związanymi z niezliczonej ilości nabojów karabinowych”.

W Radiu Kolor Maria Weronika Kmoch z Towarzystwa Miłośników Historii wspomina dalsze losy zatorskiego kościółka:

W 1934 r. kościół, po zbudowaniu w Zatorach murowanego, został przeniesiony do Okęcia. Była to dziedziczna wieś Marii Bagniewskiej z Łabędzkich, właścicielki Zator. Bagniewscy opłacili transport drewno z Zator do podwarszawskiej wsi. W pracach pomagało wojsko. Kościół postawiono przy dzisiejszej ul. Hynka 4A.

Przez 53 lata stał na Okęciu.

„Zatorski” kościółek ponownie został rozebrany i przeniesiony w inne miejsce. W latach 90-XX wieku trafił do Starej Wsi koło Otwocka, a w 2007 roku – do Wielgolasu Brzezińskiego w powiecie mińskim.

[ZT]5159[/ZT]